04.

Tuż po podniesieniu się z łóżka, stwierdziłam, że oprócz kilku mało istotnych produktów, nie miałam nic, co nadawałoby się do zjedzenia. Wyruszyłam więc do pobliskiego marketu na drobne zakupy. Zrobiłam je w szybkim tempie, unikając niepotrzebnych i wścibskich rozmów z ekspedientką, która była jednocześnie moją sąsiadką. Nie spoufalałam się z obcymi osobami, bo tak naprawdę nie miałam, o czym z nimi rozmawiać. Prowadzili normalne, nieco nudne życie, rutyna trawiła ich związki, a ja mogłam się pochwalić jedynie intymnymi kontaktami z wieloma sławami. Powód do dumy? Wątpię.

Ku niezadowoleniu starszej pani siedzącej przy kasie, krótko ją pożegnałam nie czekając na parę drobnych reszty i wyszłam.

 W domu ściągnęłam trampki i odrzuciłam je w głąb przedpokoju. Ruszyłam do kuchni, aby wyciągnąć z lodówki coś do picia. Znalazłam butelkę z energetykiem, więc przelałam zawartość do szklanki. Rozłożyłam to, co kupiłam w odpowiednich miejscach, po czym rozsiadłam się na kanapie z paczką krakersów na kolanach.

Uruchomiłam czarną skrzynię, potocznie zwaną telewizorem, i włączyłam serwis plotkarski jednej ze stacji. Bardzo chciałam skupić się na nowinkach z życia gwiazd, ale męczyła mnie propozycja Liama. Czułam wewnętrzną potrzebę podzielenia się nią z kimś bliskim i natychmiast pomyślałam o Evelyn. W końcu była moją najlepszą i – jakby nie patrzeć - jedyną przyjaciółką. Zawsze mogłam na nią liczyć, więc i teraz dziewczyna powinna mi coś doradzić w tej niezbyt komfortowej sytuacji. Gdyby decyzja należała tylko do mnie, dawno bym się na nią zgodziła. Nie mogłabym odmówić migdałowym oczom, idealnie zarysowanej, zarośniętej szczęce i wysportowanemu ciału Liama. Warto też wspomnieć, że jego urok osobisty oraz umiejętności łóżkowe również całkowicie zawróciły mi w głowie.

Tak.

Zdecydowanie potrzebowałam porady przyjaciółki. Musiałam pozbyć się tego ciężaru.

Sięgnęłam w stronę stolika po komórkę, gdy coś ciekawego zwróciło moją uwagę.

W wiadomościach plotkarskich zmienili temat rozmów. Mówili o boysbandach, kiedy na ekranie spostrzegłam znajomą twarz i zrobiłam głośniej. Prezenterka omawiała właśnie rozstanie Payne’a z niejaką Sophią Smith.

Spotykali się prawie rok i nagle, zupełnie niespodziewanie ich związek się rozpadł. Jak gdyby nigdy nic, po prostu przestali się spotykać. Zainteresowani, oczywiście, odmawiali komentarza. Całe szczęście, że dziennikarze nie zwęszyli mojej osoby wokół szatyna. Gdyby ktokolwiek dowiedział się, że zaraz po zerwaniu spotyka się z prostytutką, nie daliby mu żyć.

Wyglądało na to, że od teraz musiałam być znacznie bardziej ostrożniejsza.

Rozmyślania nad życiem prywatnym klienta przerwał mi dzwonek do drzwi. Leniwie podniosłam się z kanapy i je otworzyłam.

- Jak zwykle bez zapowiedzi. – Niesympatycznie przywitałam się z Martinem.

- Cześć Lolly, ciebie też miło widzieć – mruknął posępnie, wchodząc bez pytania.

- Po co przyszedłeś?- Zamknęłam drzwi i poszłam za nim do salonu. Martin, oczywiście, już się zdążył w nim rozgościć. Był tak cholernie pewny siebie.

- Masz moją kasę?- Od razu przeszedł do rzeczy.

 Zirytował mnie swoim brakiem szacunku, ale bez słowa sięgnęłam do torebki po pieniądze, które dla niego przygotowałam i oddałam mu należność.

- Jakieś plany?- Zmierzył mnie spojrzeniem.

- Na razie nie – niechętnie przeniosłam wzrok na jego twarz.

 Była pokryta bliznami i obleśnym zarostem. Oczy miał przekrwione od nadużywania alkoholu i narkotyków, włosy jak zwykle w nieładzie, za to ubrania najdroższych marek. Nie mogłam na niego patrzeć dłużej niż kilka sekund, bo jego parszywa gęba przyprawiała mnie o mdłości.

- Dostałam dobrą propozycję od nowego klienta. Zamierzam ją rozważyć – poinformowałam oficjalnym tonem.- Chce mieć mnie na wyłączność i słono zapłaci – dodałam.

Obserwowałam jak Martin zaciska szczękę i ciężko wzdycha. Zbliżył się do mnie w mgnieniu oka. Wyciągnął w moją stronę rękę i przeciągnął kciukiem po moim policzku. Gotował się ze złości.

- Niczego nie przyjmiesz – odparł spokojnie, ale z napięciem w głosie.

- Dlaczego?

- Bo nie!- Krzyknął.- Przynosisz mi najlepsze zyski, pozostali klienci nie zamienią cię na inne dziewczyny. Odmówisz temu palantowi i już. – Chwycił mocno mój nadgarstek.

- Nie będziesz mną rządził – odpyskowałam, wyszarpując rękę.

Mój niewyparzony język wpędzi mnie kiedyś do grobu, przysięgam. Ogniki w jego oczach zwiastowały wybuch siedzących w nim negatywnych emocji. Bywał agresywny, ale nade wszystko nienawidził sprzeciwu. W ułamku sekundy uniósł wysoko rękę i spoliczkował mnie najmocniej jak umiał. Miałam wrażenie, że przestawił mi kości szczęki. Obawiałam się, że mógł mi tym ciosem wybić zęby. Dotknęłam pulsującej z bólu lewej części twarzy, powstrzymując cisnące się do oczu łzy.

- Nigdy więcej tak do mnie nie mów, dziwko! Należysz do mnie i będziesz robiła to, co ci każę. Jeśli ten kretyn się odezwie, grzecznie mu podziękujesz i więcej się z nim nie spotkasz. Inaczej potnę tą twoją słodką buźkę, – Odepchnął mnie i z impetem wylądowałam na podłodze uderzając przedramieniem o kant stolika. Posłał mi ostatnie, groźne spojrzenie i wyszedł trzaskając drzwiami.

Gdy pozbierałam się na tyle, by móc wstać, przeszłam do łazienki i obejrzałam się w lustrze. Zęby całe, ale siniak będzie duży.

Westchnęłam głośno, próbując powstrzymać łzy. Drań!

Wiedziałam, że powinnam zgłosić to na policję, jednak, co miałam im powiedzieć? Że pobił mnie alfons? Wyglądało na to, że musiałam oszczędzić sobie wstydu i po prostu zakryć to mocniejszym makijażem. A temu frajerowi odpłacić się innym razem…

~*~

Nigdy nie byłam mistrzynią w sporządzaniu perfekcyjnego makijażu. Jednak do tej pory myślałam, że to, co umiem w pełni mi wystarcza. Skąd mogłam wiedzieć, że zakrywanie siniaka na twarzy to wyższa szkoła jazdy? Pozostawało tylko mieć nadzieję, że drogie kosmetyki i czasochłonne przygotowania makijażu w pewnym stopniu załatwią sprawę, a żaden klient nie zorientuje się w sytuacji. A przede wszystkim Liam.

Przekraczając próg jego domu, modliłam się, by nie wzbudzić w mężczyźnie zbędnych podejrzeń. Byłam przecież profesjonalistką – w żadnym razie nie chciałam, by moje prywatne sprawy miały jakikolwiek związek z wykonywaną przeze mnie pracą.

- Napijesz się czegoś? – Zapytał, prowadząc mnie przez swój przestronny hol do ogromnego salonu.

Bez zastanowienia skierował się do barku, skąd wyjął butelkę mocnego trunku i kostki lodu, które umieścił w dwóch stojących na stoliku szklankach. Nim zdołałam odpowiedzieć na jego pytanie, sam podjął za mnie decyzję. W razie, gdyby ktoś jeszcze się nie domyślił, taki właśnie był Payne. Wszystko miał pod kontrolą. Miał władzę, której nikt nie potrafił mu odebrać. A to wszystko emanowało z niego tak samo, jak ciepło z jego ciała.

- Chętnie – odpowiedziałam po chwili, jedynie sprawiając wrażenie osoby, która ma tutaj coś do powiedzenia.

Na tę wizytę nie miał szczególnych wymagań. Nie zażądał żadnego absurdalnego stroju pokojówki, dlatego ubrałam jedną z moich pokazowych kiecek. Mając na sobie tę czerwoną, obcisłą sukienkę czułam się naprawdę seksownie. I choć, na co dzień ubierałam luźne ciuchy, bo w takich czułam się najlepiej, to ta kreacja dodawała mi również znanej i wysoko przeze mnie cenionej pewności siebie.

Liam podał mi szklankę z whisky i kostkami lodu, które obijały się o szkło z charakterystycznym brzdękiem.

Z uwagą śledził każdy mój ruch. Obserwował, jak unoszę szklankę do ust, by upić łyk palącej cieczy i zostawiam na szkle znak po czerwonej szmince. Mogłabym przysiąc, że była to jedna z tych rzeczy, które podniecały go najbardziej. Czerwona szminka.

Zrobił jeszcze jeden krok w moją stronę, tym samym sprawiając, że dzieliło nas już tylko kilka centymetrów. Jego wolna ręka oplotła mnie w pasie, po czym stanowczym i władczym ruchem przysunął mnie do swojej klatki piersiowej.

- Przemyślałaś moją ofertę? – Zapytał. Jego głos był cichy, ale mimo to słyszałam go tak wyraźnie, jakby wykrzyczał każde pojedyncze słowo.

- Przykro mi. Nie jestem niczyją własnością. – Starałam się zachować stanowczość w swoich słowach, jednak jego ciało, będące zbyt blisko mojego, skutecznie mi to utrudniało.

- Tego się akurat domyśliłem. W innym wypadku chyba bym cię nie poznał, prawda? – Ewidentnie zadał pytanie. Szkoda tylko, że nie wynikało to z jego tonu głosu.

Być może w tamtym momencie powinnam była wyciągnąć z rękawa jakąś zaczepną odzywkę, ale zamiast tego po prostu pokiwałam głową.

- Rozumiem więc, że nie zgadzasz się na mój układ?

- Nie – odpowiedziałam, a przed oczami od razu stanął mi obraz Martina. Wyraźnie zaznaczył, żebym nie zgadzała się na tę propozycję. Wiedziałam, że prędzej czy później się na nim odegram, ale najpierw musiałam wymyślać coś, co zabolałoby go najbardziej. Pozbawienie go jaj raczej nie wchodziło w grę. Najpierw musiałby je mieć.

- W porządku – westchnął Liam. Ale coś w jego głosie wyraźnie mówiło, że wcale nie jest w porządku i w żadnym razie nie bierze do siebie mojej domowy. – Chodźmy na górę.

I tak po prostu przechylił szklankę, upijając duży łyk whisky. Z trzaskiem odłożył szklany przedmiot na stolik, po czym złapał mnie mocno za nadgarstek, prowadząc na piętro. Do swojej sypialni.

Miałam już naprawdę mnóstwo klientów. Wielu z nich mogłam śmiało nazwać imitacją mężczyzn. Wielu miało okropne fetysze, o których nie opowiadałam nawet Evelyn. Nie musiałam jej przecież powierzać wszystkich tajemnic. Wśród tych mężczyzn, którzy korzystali z moich usług, było również miejsce dla tych, z którymi umówiłabym się nawet, gdyby mi nie zapłacili. Bez wątpienia mogłam do nich zaliczyć Liama.

W tym mężczyźnie było coś, co odbierało mi zdolność logicznego myślenia. I udowodnił to, rzucając mnie na swoje ogromne łóżko. Tej nocy najwyraźniej miał zamiar pokazać mi swoją przewagę. Jego spojrzenie było ostre, nieustępliwe i już samym patrzeniem się na mnie sprawiał, że miałam ochotę krzyczeć z rozkoszy.

Najlepszy klient.

Stojąc przed łóżkiem, z wielką swobodą kontrolował sytuację. Powolnymi ruchami rozpiął swoją koszulę, odrzucając ją gdzieś na bok. I właśnie dzięki temu miałam okazję podziwiać jego muskularny tors. A seksowne V jego bioder znikało w jego spodniach.

- Zapytam jeszcze raz – oznajmił, a na jego ustach igrał delikatny uśmiech. – Czy zgadzasz się być dla mnie na wyłączność?

Pokręciłam przecząco głową, choć gdzieś głęboko, jakaś cząstka mnie chciała się na to zgodzić.

- Jestem naprawdę rozczarowany – westchnął, ale wciąż się uśmiechał. Pewność siebie wprost emanowała od tego mężczyzny.

Wolnym ruchem wczołgał się na łóżko, układając nade mną.

Pocałował moją szyję, ale na tym się nie skończyło. Schodził swoimi pocałunkami w dół mojego ciała, jednocześnie zsuwając ze mnie sukienkę, a potem bieliznę. I nagle jego dłoń znalazła się na moim intymnym miejscu. Wiedziałam, że zbliża się mój koniec. Dosłownie. I nie miałam pojęcia, jakim cudem to w ogóle możliwe. Znałam swoje ciało, jak mało, która kobieta, a on jakimś trafem mnie zaskoczył.

- Lolly – szepnął mi do ucha, by po sekundzie złożyć pocałunek tuż za nim. Chyba właśnie znalazł moje najczulsze miejsce. – Chcę, żebyś była tylko moja. Zrobisz to?

Teoretycznie poprosił mnie, bym zrezygnowała ze swojego zawodu. Przestała się spotykać z innymi mężczyznami i należała tylko do niego. Bez złudzeń, to nie oznaczało wcale, że straciłam tytuł dziwki. Wciąż nią byłam. Tyle, że dla jednego mężczyzny. Jaka to różnica?

Jego palce poruszały się na moim intymnym miejscu. Doznania były niesamowicie intensywne.

- Tak – westchnęłam. I nawet ja nie wiedziałam, czy był to wyraz mojej zgody na jego propozycję, czy jęk rozkoszy. Niemniej jednak, Liam potraktował to, jako potwierdzenie. I nie czekał wtedy już ani chwili dłużej i naprawdę zabrał się do roboty.

A ja wtedy złamałam dane Martinowi słowo. Zgodziłam się na propozycję Liama.

Cóż, pozostawało mi po prostu wybrać, którego z nich będę oszukiwać.

~*~

W razie jakichkolwiek pytań zapraszamy na nasze aski:

*Charlie

*Niezapominajka